راهنمای بیماران در آزمایشگاه

1- اولین قدم در آزمایشگاه ارائه نسخه پزشک به بخش پذیرش می باشد.
2- مسئول پذیرش نسخه شما را وارد سیستم کامپیوتر می کند.
• در بخش پذیرش از شما سوالاتی در ارتباط با شرایط آزمایش خودتان خواهند نمود.
• این امر حدود 6- 5 دقیقه طول می کشد.
3- برگه پذیرش به شما تحویل داده می شود و از شما خواسته می شود تا وجه مربوط را به صندوق پرداخت نمایید.
• هزینه آزمایش شما با توجه به تعرفه نظام پزشکی دریافت خواهد شد.
• در برگه پذیرش نام و نام خانوادگی، شماره پذیرش و تاریخ آماده شدن جواب شما درج گردیده است.
4- نسخه و برگه پذیرش شما به بخش نمونه برداری تحویل داده می شود.
5- دراین فاصله تا زمانی که برای نمونه برداری شما را صدا کنند، در سالن آزمایشگاه منتظر باشید.
• ممکن است 10 دقیقه از زمان شما به انتظار سپری شود.
6- برای نمونه برداری صدا می شوید.
7- در بخش نمونه برداری برگه پذیرش شما بررسی و نمونه گیری مناسب با شرایط آزمایش شما به عمل می آید.
• ممکن است در این بخش از شما سوالاتی در ارتباط با علائم بیماری و شرایط آزمایش شود.
• به دقت به توضیحات شخصی که از شما خون می گیرد، گوش دهید. ممکن است آزمایش شما ادامه داشته باشد.
8- چنانچه آزمایش ادرار یا مدفوع دارید با توجه به توضیحات مندرج در نحوه صحیح جمع آوری ادرار و مدفوع به دستشویی بروید و نمونه خود را پس از گرفتن در محل نگهداری نمونه ها قرار دهید.
9- در پایان با هماهنگی بخش پذیرش آزمایشگاه را ترک نمایید.
آنچه بیماران باید در مورد نمونه گیری بدانند:
برای انجام هر تست نیاز به نمونه خاصی از بدن می باشد که با رعایت شرایط خاص گرفته می شود.
• چنانچه بیماری خاصی دارید یا به منظور خاصی آزمایش می دهید، حتما آزمایشگاه را مطلع کنید.
• در صورتیکه پزشک معالج شما، شرایط خاصی برای انجام آزمایش توصیه کرده اند، حتما رعایت فرمایید.
• برای آزمایشات قند ناشتا، چربی و پرولاکتین باید ناشتا باشید. ناشتایی یعنی نخوردن غذا، چای شیرین و مواد حاوی قند و چربی و آدامس. برای آزمایش قند ناشتا و چربی 12- 10 ساعت ناشتایی بلامانع است. مسواک زدن بلامانع است. مثال: اگر ساعت 8 شب شام خورده اید می بایست 8 صبح روز بعد نمونه گیری شوید لذا قبل از ساعت 8 صبح به آزمایشگاه مراجعه کنید.
• آزمایش پرولاکتین علاوه بر ناشتایی نیاز به رعایت شرایط زیر دارد:
1- عدم معاینه سینه یا شیر دهی در شب قبل از آزمایش.
2- استراحت کافی در شب قبل از آزمایش.
3- نداشتن استرس و فعالیت بدنی در روز آزمایش.
4- نداشتن فعالیت جنسی قبل از آزمایش.
• آزمایش آهن بهتر است ناشتا و هنگام صبح انجام شود.
• آزمایش اسید اوریک به حداقل 4 ساعت ناشتایی نیاز دارد.
مراحل نمونه گیری:
خون گیری صحیح نیاز به دانش و مهارت توام دارد.
جهت جمع آوری نمونه خون وریدی، خون گیر کار آزموده باید مراحل زیر را پیگیری نماید:
1- انطباق مشخصات برگه درخواست آزمایش با مشخصات بیمار.
2- اطمینان محدودیت غذایی و عدم حساسیت به دستکش لاتکس.
3-بعضی از آزمایش ها نیاز به ناشتا بودن و حذف بعضی مواد رژیم غذایی قبل از خون گیری دارند.
4- محدودیت غذایی و زمانی بر اساس نوع آزمایش متفاوت می باشد و این محدودیت ها جهت حصول نتایج صحیح آزمایش ضروری است.
5- در صورتیکه بیمار به لاتکس حساسیت داشته باشد باید از دستکش و توورنیکه مناسب استفاده نمود.
6- نمونه گیری وریدی به دو روش انجام می شود:
• استفاده از سرنگ
• استفاده از لوله خلاء
 ژل های جدا کننده حاوی یک ماده خنثی است که سبب تغییر موقتی و ویسکوزیته خون در طی سانتریفیوژ می شوند. دانسیته این ژل ها سبب می شود که ما بین سرم یا پلاسما قرار گیرند.
 قابل ذکر است که لوله های حاوی ضد انعقاد باید تا خاتمه مکش پر از خون شوند.
بر اساس نوع آزمایش، سرنگ و سر سوزن مناسب یا لوله خلاء انتخاب می شود.
معرفی آزمایشگاه:
به طورکلی آسیب شناسی از دو بخش کلی آسیب شناسی بالینی و آسیب شناسی تشریحی تشکیل می گردد. در قسمت نخست یعنی آسیب شناسی بالینی، امور تشخیصی مربوط به خون، مواد دفع شده از بدن نظیر ادرار، مدفوع، خلط و … با روش های بسیار پیچیده ای که روز به روز غنی تر می گردند، به انجام می رسد. در بخش دوم یعنی آسیب شناسی تشریحی، نمونه های بافتی که از بدن خارج می شوند نظیر نمونه های بیوپسی روده یا معده و اعضائی نظیر رحم، پستان و … مورد بررسی دقیق با میکروسکوپ قرار می گیرد و تشخیص بسیار حیاتی و مهم و قطعی داده می شود که توسط پاتولوژیست گزارش شده و مهر و امضاء می گردد که سند حقوقی و پزشکی است.

HLA چیست؟

آنتی‌ژن‌های لکوسیت انسانی (Human Leukocyte Antigen) و یا آنتی‌ژن‌های مجموعه سازگاری بافتی اصلی ملکول‌های پروتئینی روی سلول‌های مختلف بدن مثل گلبول‌های سفید، سایرسلول‌های بافت‌های مختلف بدن (مثل پوست، کلیه، قلب، ریه و سایر اعضاء) می‌باشند. این آنتی‌ژن‌ها انواع مختلف دارند و در پیوند اعضاء و پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز نقش دارند.
کاربردها
ژن‌های HLA در پیوند اعضا و مغز استخوان نقش حیاتی دارند. در پیوند، شرط اصلی گرفتن پیوند، یکسان بودن وضعیت ژن‌های HLA، به ویژه ژن‌های HLA کلاس II در فرد گیرنده و دهنده می‌باشد.
اسپوندیلیت آنکیلوزان Ankylosing spondyloarthritis
– نوع تشخیصی B27 : HLA
اسپوندیلیت آنکیلوزان (Ankylosing spondylitis) یک نوع بیماری روماتیسمی مزمن است که عمدتا ستون مهره و مفاصل ساکروایلیاک (مفصل ساکروایلیاک مفصل بین استخوان ساکروم و لگن است) را گرفتار می‌کند. اسپوندیلیت به معنای التهاب ستون مهره است و انکیلوزان به این معنا است که استخوان‌ها تمایل دارند به یکدیگر جوش خورده و متصل شوند. اسپوندیلیت انکیلوزان موجب جوش خوردن مهره‌ها در ستون فقرات می‌شود.
یوئیت Uveitis
– نوع تشخیصی B27 : HLA
یوئیت (Uveitis) به التهاب بافت یوه چشم گویند. یوه لایه میانی چشم است و شامل عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه می‌باشد. بسیاری از انواع یوئیت مزمن هستند و ممکن است منجر به برخی عوارض از جمله آب مروارید، کاهش یا افزایش فشار چشم، آب سیاه، مشکلات شبکیه شود. هر یک از این عوارض ممکن است منجر به کاهش دید شود. این بیماری ممکن است در هر سنی بروز کند. بیشتر بیماران دچار یوئیت میانی، در سنین طفولیت یا جوانی مبتلا می‌شوند.
آرتریت پسوریاتیک Psoriatic arthritis
– نوع تشخیصی B27 : HLA
آرتریت پسوریازیک یک بیماری خودایمنی مزمن است که به شکل التهاب پوست (پسوریازیس) و مفاصل (آرتریت التهابی) مشخص می‌شود که با نشانه‌هایی مانند درد، تورم، گرمی مفاصل مبتلا، ناخن‌های چاله دار و… همراه است. این بیماری بیشتر روی مفاصل انگشتان و مهره‌های کمری و گردن اثر می‌گذارد ولی ممکن است هر یک از مفاصل بدن مبتلا شوند.

تست آنتی بادی ضد هسته سلولی (ANA)

تست آنتی بادی ضد هسته سلولی آنتی بادی های ضد هسته را در خون شناسایی می کند. سیستم ایمنی بدن به طور طبیعی آنتی بادی هایی را برای کمک به مبارزه با عفونت تولید می کند. در مقابل، آنتی بادی های ضد هسته ای اغلب به بافت های خود بدن به خصوص هسته سلول ها حمله می کنند. در بیشتر موارد تست ANA مثبت نشان دهنده این است که سیستم ایمنی تان حمله نادرستی را بر علیه بافت های خود شروع کرده که به آن واکنش خودایمنی می گویند. البته برخی از افراد حتی در شرایط سالم نیز تست ANA مثبت دارند. پزشک اگر به وجود بیماری خودایمنی همچون لوپوس، ارتریت روماتوئید یا اسکلرودرما مشکوک شود این تست را تجویز خواهد کرد.
چرا این تست انجام می شود؟
بیشتر بیماری های روماتیسمی دارای نشانه ها و علائم مشابهی هستند. در بیشتر این بیماری ها درد مفاصل، خستگی و تب دیده می شود. با اینکه تست ANA نمی تواند تشخیص خاصی را تایید کند اما برای شناسایی برخی از بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرد.
چگونه خود را برای این تست آماده کنیم؟
تست ANA نیازمند نمونه گیری از خون است ونیاز به ناشتایی ندارد.
داروهای خاصی بر روی دقت تست اثر می گذارد. پس اگر دارویی مصرف می کنید این موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.
برخی از بیماری های عفونی و سرطان ها هم با توسعه آنتی بادی های ضد هسته مرتبط هستند. اگر پزشک به وجود بیماری خودایمنی مشکوک شود تست های دیگری را نیز تجویز می کند.

اهمیت تست پاپ اسمیر به روش LBC

سرطان دهانه‌رحم از معدود سرطان‌های قابل‌پیشگیری است که در‌ آن، سلول‌های پیش‌سرطانی را قبل‌‌از تبدیل‌شدن به سلول‌های سرطانی می‌توان تشخیص‌داد و غربالگری دهانه‌‌رحم بخش مهمی از بهداشت‌عمومی است که از بروز سرطان دهانه‌رحم جلوگیری‌می‌کند. به‌منظور انجام غربالگری دهانه‌رحم، از سلول‌های موجود روی سطح دهانه‌ی ‌(گردن) ‌رحم نمونه‌برداری می‌شود‌. گردن‌رحم همان بخش باریک مربوط به قسمت پایین‌رحم است؛ دقیقاً در محلی که رحم با انتهای بالایی واژن اتصال پیدا‌می‌کند. دهانه‌رحم دارای شکل مخروطی یا استوانه‌ای بوده و به‌دیواره قدامی و بالای واژن تکیه‌می‌نماید. نیمی‌از طول دهانه‌‌رحم با کمک ابزار پزشکی مناسب قابل‌مشاهده می‌باشد.
۲‌روش عمده برای غربالگری سرطان دهانه‌‌‌رحم وجود دارد:
۱ـ سیتولوژی در محیط مایع (Liquid Base Cytology:LBC):
این روش با استفاده از یک اسپکولوم (Speculum) که درون واژن قرار‌داده شده‌است انجام گرفته و سپس به‌منظور نمونه‌گیری یک بُرِس کوچک روی سطح دهانه‌ی‌رحم مالیده‌می‌شود. سپس سر این برس که حاوی سلول‌های دهانه‌ی‌رحم است جدا‌شده و در درون یک ظرف کوچک حاوی مایع قرار‌داده و سپس به آزمایشگاه ارسال‌می‌شود. متخصصان معتقد هستند که سیتولوژی در محیط مایع (LBC)، روش بهتری جهت نگهداری از سلول‌ها در‌مقایسه با آزمون پاپ (Pap) است که در‌آن سلول‌ها به‌طور‌مستقیم روی اسلاید (لام) میکروسکوپ قرار‌داده می‌شوند و سلول‌ها به‌دقت در آزمایشگاه مورد‌بررسی قرار‌گرفته و موارد غیر‌عادی گزارش‌می‌شوند.
۲ـ پاپ‌اسمیر‌(PAP Smear):
ابتدا یک اسپکولوم درون واژن بیمار قرار‌‌می‌گیرد تا دسترسی به دهانه‌ی‌رحم امکان‌پذیر شود. سپس متخصص مراقبت بهداشتی یک کاردَک ایلسبوری (Aylesbury Spatula) را روی دهانه‌ی خارجی گردن رحم مالیده و نمونه‌ای از سلول‌ها را جمع‌آوری می‌کند.
این سلول‌ها به‌صورت مستقیم روی لام میکروسکوپ قرار‌داده شده و به آزمایشگاه ارسال خواهند شد؛ سپس در آزمایشگاه این سلول‌ها تحت بررسی دقیق قرار‌گرفته و موارد غیر‌عادی گزارش‌می‌شوند. در بریتانیا از‌سال‌۲۰۰۸ به بعد، برنامه‌های غربالگری بر‌اساس سیتولوژی در محیط مایع انجام می‌شوند.
سیــتولوژی در محیـط مایع( LBC) درمقایسه با آزمون پاپ‌اسمیر:
طی گزارش‌های چاپ‌شده در نشریه‌ی «The Lancet»‌، سیتولوژی در محیط مایع (LBC) در‌مقایسه با آزمون پاپ‌اسمیر سنتی که برای سه‌دهه‌ مورد‌استفاده قرار‌گرفته است، روش بهتری در‌نظر‌گرفته می‌شود. متخصصان معتقد هستند LBC که به‌دلیل حساس‌تر‌بودن و اینکه سلول‌ها تا زمان انتقال به آزمایشگاه برای بررسی، بهتر نگهداری‌می‌شوند و در‌نتیجه تعداد کمتری‌از موارد نمونه‌ها، توسط آزمایشگاه (Unsatisfactory Samples) تشخیص‌داده می‌شوند، کارایی بیشتری دارد. باوجود‌این، بعد‌از بررسی‌های صورت‌گرفته که ۲۵/۱‌میلیون تَن بیمار در‌آنها تحت بررسی قرارگرفته‌اند، محققان نتیجه‌گیری ‌کردند که شواهدی برای نمایش‌دادن برتری‌‌LBC درمقایسه با آزمون‌ پاپ‌اسمیر سنتی وجود ندارد. همچنین اگرچه شواهدی مبنی‌بر دقیق‌تر بودن سیتولوژی در محیط مایع نسبت به سیتولوژی سنتی مشاهده‌نگردید، عملکرد معادل آن نیز کافی خواهد‌بود، زیرا سیتولوژی در محیط مایع شامل مزایای دیگری از‌جمله انجام همزمان آزمونDNA HPV، کاهش زمان قرائت و اقتصادی‌تر‌بودن نسبت به سیتولوژی سنتی (Conventional Cytology) باشد‌.
چه گروهی باید غربالگری دهانه‌‌رحم را انجام ‌دهند و این کار چگونه تکرار‌شود‌؟
توصیه‌می‌شودکه زنان در محدوده‌ی سنی‌۲۱تا‌۶۵‌سال باید هر۳‌سال یک‌بار‌، یک آزمون پاپ‌اسمیر انجام دهند. علاوه‌براین، زنان بین محدوده‌ی سنی ۳۰تا۶۵‌سال که همزمان تحت ‌آزمایش‌HPV (ویروس پاپیلوم انسانی) قرار‌دارند، می‌توانند دوره‌های غربالگری خود را به ۵‌سال یک‌بار افزایش‌دهند. زنان جوان‌تراز ۲۱سال باید بدون‌توجه به تاریخچه‌ی جنسی خود غربال شوند. غربالگری زنان جوان نمی‌تواند تغییری در نرخ بروز یا فوت سرطان دهانه‌ی‌رحم ایجادکند.
زنان بالای ۶۵‌سالی که درگذشته تحت آزمون غربالگری مناسب قرار‌گرفته و خطر بروز سرطان در آنها پایین است، نیازی به ادامه‌دادن آزمایش‌ها ندارند.
کالج متخصصان زنان و مامایی آمریکا، در اکتبر سال‌۲۰۱۲ پیشنهاد‌کرد که آزمون پاپ‌اسمیر و HPV به‌طور همزمان انجام شوند. با وجود این، آنها پیشنهاد‌می‌کنند که تنها زنان بالای‌۳۰‌سال در دوره‌های ۵‌ساله تحت غربالگری قرار‌گیرند. درصد بالایی از زنان آمریکایی که عمل هیسترکتومی کامل داشته‌اند نیز هنوز آزمون‌های پاپ‌اسمیر را انجام‌می‌دهند؛ درحالی‌که یک غربالگری بی‌نتیجه محسوب‌می‌شود.
نتایج آزمون آزمایشگاه را چگونه باید تفسیرکرد؟
نتایج آزمون غربالگری دهانه‌ی‌رحم می‌توانند تغییرات زیادی داشته باشند و این واقعیت معمولاً بازتاب‌دهنده‌ی مشکلات مرتبط با آزمایش و نه حضور سلول‌های غیر‌عادی است. بعضی اوقات از بیمار درخواست می‌شود به‌دلیل ناکافی‌بودن نمونه‌، آزمایش را تکرار‌کند (امکان قرائت مناسب نمونه وجود نداشته است).
دلایل ناکافی‌بودن نمونه‌ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
• تعداد سلول‌های موجود در نمونه بسیار کم بوده است.
• بیمار به یک عفونت مبتلا بوده است. در‌این‌موارد نمی‌توان سلول‌ها را با شفافیت مناسب مشاهده‌کرد.
• التهابی در دهانه‌ی‌رحم وجود داشته است که مشاهده‌کردن سلول‌ها با شفافیت مناسب را دشوار می‌کند.
• بیمار در دوران خونروی ماهیانه بوده و خون زیاد موجود در نمونه، مانع‌از بررسی سلول‌ها با شفافیت مناسب می‌گردد.
در‌صورت برقرار‌بودن هر‌یک از شرایط بالا، از زنان درخواست می‌شود آزمون دیگری را انجام دهند (تکرار آزمون). در‌صورت تشخیص داده‌شدن یک عفونت، ابتدا باید آن را درمان‌کرده و نمونه‌‌برداری را به بعد موکول نمود

HPV یا زگیل تناسلی

علل زگیل تناسلی:

چنانچه ویروس پاپیلوم انسانی (HPV ) پوست ناحیه تناسلی و مقعد را عفونی کند، زگیل تناسلی ایجاد می‌شود. زگیلهای تناسلی از شایعترین عفونتهای آمیزشی به شمار میروند. بیش از صد نوع ویروس پاپیلوم وجود دارد که هر یک بخش‌های مختلفی از بدن مانند دست و پا را درگیر می‌کند. حدود سی نوع ویروس پاپیلوم داخل و اطراف ناحیه تناسلی و مقعد وجود دارد، اما عامل ایجاد زگیل تناسلی فقط دو ویروس نوع ششم و یازدهم است.

انتقال زگیل تناسلی:

ویروس پاپیلوم یعنی عامل ایجاد زگیل تناسلی به راحتی از راه رابطه جنسی منتقل می‌شود. هم بانوان و هم آقایان می‌توانند حامل این ویروس و منتقل کننده آن باشند.

ویروس پاپیلوم انسانی از راه تماس پوستی سرایت می‌یابد، بنابراین با تماس نزدیک ناحیه تناسلی نیز منتقل می‌شود و انتقال آن لزوماً منوط به رابطه جنسی دخولی واژینال یا مقعدی نیست.

اگر از کاندوم استفاده شود، ویروس منتقل نمی‌شود، اما ممکن است کاندوم تمام ناحیه تناسلی را نپوشاند و پوست ناحیه تناسلی بدون پوشش عفونی شود.

ویروس پاپیلوم عموماً هنگام وجود داشتن زگیل منتقل می‌شود، اما احتمال سرایت آن پس از از بین رفتن زگیل نیز وجود دارد.

به ندرت پیش می‌آید که در اثر سکس دهانی زگیل در دهان یا گلو یا روی لب‌ها ایجاد شود.

زگیل بدون رابطه جنسی مقعدی از ناحیه تناسلی به ناحیه اطراف مقعد منتقل می‌شود.

احتمال دارد که زگیل تناسلی هنگام زایمان از مادر به نوزاد منتقل شود، البته این اتفاق به ندرت رخ می‌دهد.

زگیل تناسلی از راه بوسیدن، در آغوش گرفتن، استفاده اشتراکی از حوله یا حمام، شنا در استخر عمومی، صندلی توالت، لیوان، بشقاب یا دیگر وسایل غذاخوری مشترک منتقل نمی‌شود.

نشانه‌ها و علائم:

اکثر بیماران مبتلا به عفونت HPV دچار زگیل تناسلی نمی‌شوند و ویروس به خودی خود از بین می‌رود.

ایجاد شدن زگیل پس از تماس داشتن با ویروس از سه تا چند هفته یا حتی چند سال طول می‌کشد. ممکن است برآمدگی‌ها یا زائده‌های گوشتی کوچک یا تغییرات پوستی داخل یا روی ناحیه تناسلی یا مقعدی به چشم بخورد. زگیل تناسلی معمولاً بدون درد است، اما گاهی خارش دارد و ایجاد التهاب می‌کند.

چگونگی اطلاع از وجود ویروس و زگیل تناسلی:

یگانه روش اطمینان از وجود عفونت ویروسی و زگیل تناسلی این است که پزشک زگیل را ببیند و عفونت را تایید کند.

توصیه می‌کنیم در شرایط زیر برای بررسی وجود عفونت به متخصص مراجعه کنید:

بروز علائم یا مشکوک شدن به آنها در خودتان یا همسرتان

چنانچه خودتان یا همسرتان رابطه جنسی محافظت نشده داشته‌اید.

ابتلا به نوع دیگری از عفونت‌های قابل انتقال از راه رابطه جنسی

باردار بودن یا قصد بارداری داشتن

تشخیص:

پزشک معمولاً زگیل تناسلی را با دیدن آن تشخیص می‌دهد و برای بررسی دقیق آن از ذره بین استفاده می‌کند.

ممکن است معاینه داخلی واژن یا مقعد برای بررسی وجود زگیل‌های داخلی انجام شود.

به ندرت لازم می‌شود تا برای معاینه دقیق‌تر زگیل از آن نمونه برداری شود. در صورت لزوم و با توجه به ناحیه نمونه برداری بی‌حسی موضعی اعمال می‌شود.

آزمایش‌های جدیدی برای جستجوی گونه‌های معینی از ویروس‌ها ابداع شده است، اما این آزمایش‌ها به طور معمول برای تشخیص زگیل تناسلی انجام نمی‌شود.

آزمایش خون برای تشخیص ویروس زگیل تناسلی انجام نمی‌شود.

درمان زگیل تناسلی:

درمان زگیل تناسلی به شکل زگیل، تعداد و محل آنها بستگی دارد.

هدف درمان برداشتن زگیل مشخص است. میزان تاثیرگذاری و موفقیت درمان متغیر است و به اندازه و نوع زگیل، روش درمان و واکنش سیستم ایمنی در مقابله با ویروس بستگی دارد.

برخی بیماران نیازی به درمان ندارند یا خود ترجیح می‌دهند که تحت درمان قرار نگیرند. بااین حال اکثر زگیل‌ها پس از شروع درمان به سرعت از بین می‌روند. زگیل تناسلی عامل ویروسی دارد و باکتری منشأ آن نیست، بنابراین آنتی بیوتیک کاربردی در درمان آن ندارد.

روش‌های درمان زگیل تناسلی به شرح زیر است:

استعمال پماد یا مایع روی زگیل به مدت چند روز در هفته. طول دوره این درمان موضعی چند هفته است.

کرایوتراپی: زگیل تناسلی هر یک تا دو هفته یک بار با نیتروژن مایع فریز یا منجمد می‌شود

گرما (الکتروکوتری) یا سوزاندن زگیل: این درمان به بی‌حسی موضعی نیاز دارد

درمان با لیزر: این روش تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود.

جراحی: ناحیه درمان قبل از شروع جراحی بی‌حس می‌شود

زگیل تناسلی برخی بیماران به سرعت محو می‌شود، اما بعضی زگیل‌ها مقاوم است و باید درمان چند بار تکرار شود تا بتوان زگیل را از بین برد. به علاوه تاثیرگذاری درمان گاهی زمان‌بر است و باید صبر داشت.

شواهد بیانگر این نکته است که سیگاری‌ها به خوبی غیرسیگاری‌ها به درمان واکنش نشان نمی‌دهند. اگر درمان اول موفقیت آمیز نباشد، درمان دیگری یا ترکیبی از درمان‌ها امتحان می‌شود. احتمال عود کردن زگیل نیز وجود دارد.

استفاده از صابون عطری، روغن حمام، کف حمام، کرم و لوسیون تا زمان اتمام درمان ممنوع است، چون این فراورده‌ها پوست را تحریک می‌کنند.

بیمار موظف است پزشک را از باردار بودن یا احتمال بارداری خود مطلع کند، چون حاملگی بر انتخاب نوع درمان اثر می‌گذارد.

فراورده‌های مخصوص درمان زگیل که در داروخانه‌ها به فروش می‌رسد برای زگیل تناسلی مناسب نیست.

پیشگیری از زگیل تناسلی:

احتمال دارد که زگیل تناسلی یا دیگر عفونت‌های منتقله جنسی از راه برقراری رابطه جنسی با فردی منتقل می‌شود که به عفونت مبتلا است، اما هیچ علائمی ندارد.

با رعایت توصیه‌های متخصص می‌توان از ایجاد زگیل تناسلی و اکثر عفونت‌های قابل انتقال از راه رابطه جنسی مانند HIV، کلامیدیا و سوزاک جلوگیری کرد. همچنین اگر به این گروه از عفونت‌ها مبتلا باشید، این توصیه‌ها از سرایت عفونت به همسرتان جلوگیری می‌کند.

آزمایش آسیب شناسی یا پاتولوژی چقدر طول می کشد؟

در بسیاری از مواقع وقتی بیمار نمونه بیوپسی خود را به آزمایشگاه تحویل می دهد و می شنود که مثلا یک هفته دیگر برای گرفتن جواب مراجعه کند، ناراحت و معذب می شود و گمان می کند که آزمایشگاه در دادن پاسخ آزمایش قصور و کوتاهی می نماید. اما اگر بداند که چه مراحلی باید طی شود تا جواب
آماده گردد بهتر می تواند تحمل نماید. لذا مراحل آزمایش پاتولوژی یا آسیب شناسی را توضیح می دهیم:

1- نمونه برداری: در برخی موارد که پزشک با آزمایشات معمولی و متداول نمی تواند تشخیص بدهد نیازمند نمونه برداری از بافت بدن می شود. مثلا در برخی از بیماری های کبدی علیرغم اینکه بیمار بودن کبد با آزمایشات خون و ادرار مشخص شده است، اما برای شروع درمان نوع دقیق بیماری لازم است بنابراین پزشک با تمهیدات خاص و با یک سوزن تو خالی قطعه کوچکی از کبد را می برد و آن را در مایع مخصوصی که برای جلوگیری از فساد بافت طراحی شده قرار می دهد و به آزمایشگاه می فرستند. این نمونه معمولا در حد چند میلیمتر است.

2- پس از وصول نمونه، آن بافت از ماده تثبیت کننده خارج شده و مشخصات ظاهری آن به دقت بررسی می گردد و سپس یک شماره به آن تعلق می گیرد و در ظرف مخصوصی قرار گرفته و در دستگاه “پاساژ” گذاشته می شود. در این دستگاه حدود دوازده ظرف با محلول های مختلف از جمله الکل، گزیلول، پارافین و غیره …..وجود دارد و آن بافت مذکور زمان ویژه ای را در هر ظرف سپری می کند. مثلا باید ده ساعت در الکل بماند.

3- پس از گذر بافت از محلول های شیمیایی مختلف از دستگاه خارج شده و در یک محفظه پارافینی قالب گیری می شود و پس از خشک شدن پارافین آن قالب و بافت موجود در آن توسط یک دستگاه دیگر برش داده می شوند. قطر این برشها حدود پنج هزارم میلیمتر است.

4- پس از تهیه لایه نازک که معمولا به قطر یک سلول می باشد. هنوز این بافت قابل بررسی نیست بلکه باید با مواد شیمیایی مختلف به اصطلاح “رنگ آمیزی” شود. یعنی مواد شیمیایی رنگ دار با قسمت های مختلف سلول ها واکنش کرده و آنها را به رنگ خود در می آورند. برای بررسی بافت های مختلف و حتی یک بافت خاص معمولا چندین رنگ آمیزی گوناگون که نشان دهنده وجود همه مواد مختلف در سلول ها هستند، انجام می شود.

5- پس از طی همه این مراحل بافت در بین دو لایه شیشه نازک بنام لام و لامل قرار میگیرد. و تازه آماده بررسی میکروسکوپی می شود.

6- بررسی اولیه گاهی نیاز به رنگ آمیزی های دیگر و تکنیک های دیگر را نمایان می کند. در این صورت کل پروسه باید تکرار شود.

7- در برخی موارد این بافت توسط چندین متخصص پاتولوژی بررسی می شود. و حتی در کمیسیون های خاص و تصمیم گیری می شود.

8- اگر برای تشخیص بیماری انجام آزمایشات IHC یا IF لازم باشد این پروسه طولانی تر خواهد شد.

9- در نهایت بیوپسی از آخرین اقدامات و تقریبا اخرین تیرترکش است. بنابراین دقت در این فرآیند بسیار مهمتر از سرعت می باشد. با صبور بودن به بیمار خود کمک کنید.

آزمایش الکتروفورز هموگلوبین

آزمايش الکتروفورز هموگلوبين نوعي آزمايش خون است که در آن انواع مختلف هموگلوبين بررسي مي شود. هموگلوبين ماده اي است در گلبول هاي قرمز،  که وظيفه ي حمل اکسيژن را بر عهده دارد.

انواع هموگلوبين طبيعي عبارتند از:

هموگلوبين A: اين نوع  هموگلوبين، بيشترين هموگلوبيني است که به طور طبيعي در بالغين يافت مي شود. در بعضي از بيماري ها، مثل تالاسمي ممکن است ميزان هموگلوبين A کاهش يابد و ميزان هموگلوبين F زياد شود.

هموگلوبين F  هموگلوبين جنينياين نوع هموگلوبين در جنين و نوزادان تازه متولد شده يافت مي شود. کمي بعد از تولد، هموگلوبين F‌ با هموگلوبين A هموگلوبين بالغين جايگزين مي شود. مقدار خيلي کمي از هموگلوبين F بعد از تولد ساخته مي شود. در بعضي از بيماري ها مثل کم خوني سلول هاي داسي شکل، کم خوني آپلاستيک و لوسمي،  ميزان هموگلوبين F افزايش مي يابد.

هموگلوبين A2: نوعي هموگلوبين طبيعي است که به مقدار کم در بالغين يافت مي شود.

در آزمايش الکتروفورز با استفاده از جريان الکتريسيته هموگلوبين هاي طبيعي و غير طبيعي در خون از هم جدا مي شوند. هموگلوبين هاي مختلف، بار الکتريکي مختلفي دارند و هر کدام با سرعت هاي مختلفي حرکت مي کنند. هر مقدار از هموگلوبين در مسير جريان الکتريکي اندازه گيري مي شود.  

وجود هموگلوبين غير طبيعي و غير طبيعي بودن ميزان هموگلوبين طبيعي در بدن مي تواند نشان دهنده وجود بيماري باشد. ممکن است وجود هموگلوبين غير طبيعي در بدن بدون علايم باليني خاصي باشد و يا به علت يک بيماري خفيف و يا به علت يک بيماري تهديد کننده ي زندگي باشد. به عنوان مثال،  وجود هموگلوبين S در بيماري کم خوني داسي شکل. اين هموگلوبين غير طبيعي در خون باعث ايجاد يک بيماري جدي مي شود.

 علت انجام اين آزمايش چيست؟

 آزمايش بررسي الکتروفورز هموگلوبين به دلايل زير انجام مي شود:

 بررسي انواع هموگلوبين در خون. براي تشخيص انواع کم خوني ها نيز به کار مي رود مثل تالاسمي.

بررسي روند درماني بيماراني که هموگلوبين غير طبيعي دارند.

 راهنمايي پدر و مادر ها براي بررسي احتمال ابتلاي فرزندشان به انواع خاصي از کم خوني ها که ممکن است اين بيماري را از يکي از والدين به ارث ببرد.  

آمادگي هاي لازم براي انجام اين آزمايش چيست؟

اگر براي درمان کمبود آهن داروي آهن مصرف مي کنيد به پزشکتان اطلاع دهيد.

نتيجه آزمايش الکتروفورز هموگلوبين

افزايش و کاهش ميزان هموگلوبين

افزايش ميزان هموگلوبين A2 و هموگلوبين F ممکن است به دليل بيماري تالاسمي خفيف  باشد

کاهش شديد ميزان هموگلوبين A و افزايش ميزان هموگلوبينF ممکن است به علت تالاسمي شديد باشد.

افزايش ميزان هموگلوبين F در موارد نادري ممکن است ديده شود که به دليل تداوم ارثي هموگلوبين جنيني مي باشد.

افزايش متوسط ميزان هموگلوبين S بيماري خفيف سلول هاي داسي شکل را نشان مي دهد. افزايش شديد ميزان هموگلوبين S نشان دهنده بيماري شديد سلول هاي داسي شکل است.

هموگلوبين  C در مقدار کم مي تواند به اين معني باشد که صفت هموگلوبين C  وجود دارد. هموگلوبين C  در مقادير بالا به معني بيماري C  هموگلوبين است، که باعث کم خوني و بزرگ شدن طحال مي  شود.    

وجود هموگلوبين S و C به معني بيماري هموگلوبين S-C است که نوع خفيف و متوسط بيماري سلول هاي داسي شکل است.  

ميزان خفيف هموگلوبين E مي تواند به معني وجود صفت هموگلوبين E باشد. افزايش ميزان هموگلوبين E به معني بيماري هموگلوبين E مي باشد که باعث کوچک شدن گلبول هاي قرمز خون شده و کم خوني ايجاد مي شود.

 انواع هموگلوبين غير از S, C, D, E نادر هستند. اما بيش از 350 نوع هموگلوبين غير طبيعي وجود دارد.

چه عواملي بر نتيجه آزمايش تاثير مي گذارد؟

 عللي که شما ممکن است نتوانيد اين آزمايش را انجام دهيد و  اينکه نتايج آزمايش ممکن است مفيد نباشد، عبارتند از:  

داشتن سابقه انتقال خون در 3 ماهه گذشته

داشتن کم خوني فقر آهن. کم خوني فقر آهن مي تواند باعث شود تا ميزان هموگلوبين A2 به طور کاذب کاهش يابد.

بررسي ها و تفکرات

 اگر شما قصد بچه دار شدن داريد، براي بررسي وجود هموگلوبين غير طبيعي در خون خود بايد مشاور ژنتيک انجام دهيد. اين کار به شما کمک مي کند تا متوجه شويد که فرزند شما مبتلا به نوع خاصي از کم خوني ارثي ( سلول داسي شکل و يا تالاسمي ) خواهد بود يا خير

همه مردان سرطان پروستات می گیرند

غده پروستات در جلوی مثانه واقع شده است و حدود 20 گرم وزن دارد و مجرای ادرار از وسط آن رد می شود. وقتی سن مردی بالا رود غده پروستات بزرگ و بزرگتر می شود به طوریکه به مجرای ادرار فشار می آورد و آن را تنگ می کند. این معمولا در حدود 60-50 سالگی یک مرد اتفاق می افتد. این بزرگی خوش خیم است و سرطان محسوب نمی شود اما علائمی را به وجود می آورد که بیمار را آزار می دهد. این علائم شامل موارد زیر هستند:

1- تخلیه نشدن کامل ادرار: به طوریکه چند دقیقه پس از ادرار کردن باز حس می کند که ادرار دارد و اگر به دستشویی برود کمی ادرار دارد.

2-دستپاچگی در هنگام ادرار داشتن: بیمار نمی تواند ادرار خود را به خوبی نگه دارد و احساس می کند که نزدیک است ادرارش بریزد و دستپاچه به سمت دستشویی می رود.

3- گیر کردن ادرار: در اوج بیماری ادرار تخلیه نمی شود و در انسداد کامل برای تخلیه ادرار باید به بیمار سُند زد تا ادرار تخلیه شود.

در این هنگام با اقدام به عمل جراحی قسمتی از وسط غده پروستات را می تراشند و راه ادرار را باز می کنند. این عمل اگر موفقیت آمیز انجام شود علائم بیماری را ده سال بهبود می بخشد.

اما سرطان پروستات در قسمت های اطراف پروستات به وجود می آید. برخلاف بیماری قبلی که در قسمت مرکزی پروستات ایجاد می شد.

محققین ثابت کرده اند که کانون های کوچک سرطان در پروستات تمام مردان 90 ساله وجود دارد. بنابراین ابتلا به سرطان پروستات در مردان دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد. البته از وقتی که سرطان ایجاد می شود تا وقتی که رشد کند و ایجاد گرفتاری نماید معمولا 15-10 سال طول می کشد.

برای تشخیص سرطان پروستات و بزرگی خوش خیم پروستات یک آزمایش آسان و متداول به نام PSA وجود دارد که بالا رفتن مقدار آن در خون نشانه یکی از این دو بیماری است. برای تفکیک این دو از یکدیگر آزمایش دیگری به نام Free PSA لازم است و نسبت این دو ماده به یکدیگر در تشخیص بزرگی خوش خیم پروستات از سرطان پروستات به پزشک معالج کمک می کند.

توصیه می شود مردان بالای پنجاه سال این آزمایش ها را به طور دوره ای و مرتب انجام دهند.

هرگاه گردونه زمان به خرداد می رسد…

هرگاه گردونه زمان به خرداد می رسد،اضطرابی مبهم در عمق جانم می روید.
سابقه تاریخ معاصر به یادم می آورد که خرداد آبستن حادثه هاست.خرداد 42 که گروهی از مومنان با خون خود در خیابان های تهران لاله کاشتند و رحلت امامشان که سال ها بعد در همین خرداد به یارانش پیوست و خرداد آزادی خونین شهر قهرمان بازگشت جگرگوشه در آغوش مادر و حماسه دوم خرداد که اتصال جوانان انقلاب ندیده بود با پدران از جنگ آمده شان و غروب خرداد ، آخرین روزهای این ماه حادثه ، چمران و شریعتی را به یادمان می آورد.بزرگ مردانی که گرچه فراموششان کرده ایم ، اسطوره های اسلام ایرانیند.

اولی در بزرگترین قمار بشری پا بر فرق دنیا گذاشت و زمین های سوخته لبنان را که مین در دل داشتند ، بررایت زربفت آمریکا که پول و شادی و رفاه را در دل می پرورانید، ترجیح داد و جان را به جانان ملحق کرد.

و دومی که معلم انقلابش می نامیدند؛ و اسلام و قران را از طاقچه سنت برداشت و به افسونی حیرت انگیز در دل جوانانی نهاد که خوراک روزشان اندیشه های مارکس و هگل بود و قوت شبشان هیاهوی شادنوشی در دیسکوتک ها و او تنها و بی کس ، پیامبروار ، به رغم زر و زور و تزویر ، بذر انقلاب را کاشت و ابیاری کرد، اما همچون ابوذر که قهرمان زندگیش بود ،نماند تا در چیدن میوه ها طمع ورزد.و به تقدیر گل های کویر ، تنها رویید ،در صعوبت زیست و ناکام رفت.

یادشان گرامی باد.

از کانال سازمان نظام پزشکی مشهد-به قلم دکتر سروش احمدی

بیماری لوپوس

نام کامل این بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک یا SLE است. در این بیماری بسیاری از ارگان های بدن آسیب می بینند ولی اهم آنها پوست، خون، مفاصل و کلیه می باشد.

در پوست قرمزی همراه با ورم مخصوصا در پوست صورت دیده می شود که معمولا مشکل بیمار را عوض می کند و بسیار ناراحت کننده است.

در کلیه ها، نفرونها یا همان واحدهای ساختمانی کلیه آسیب می بیند و بیمار قادر به حفظ  پروتئین های خون خود نبوده و پروتئین در ادرار دفع می شود. آسیب کلیه می تواند پیشرفت کند و به نارسایی کلیه بیانجامد. در مفاصل درد و ورم ایجاد می شود و حرکات بیمار محدود و دردناک می گردد. همچنین بیمار ممکن است دچار کم خونی، کاهش پلاکت ومشکل انعقاد خون شود. که هر کدام از اینها می تواند مشکل بعدی را برای بیمار به دنبال داشته باشد.

تشخیص این بیماری بر اساس نشانه های بالینی و یافته های آزمایشگاهی است.در آزمایشگاه تست های متعددی مربوط به این بیماری می باشد که مختصرا شرح می دهیم:

1-سلول LE: در این تست پس از انجام مراحل و مقدمات یک لام میکروسکوپی تهیه و بررسی می گردد. دیدن سلول های نوتروفیل که هسته سلول های لنفوسیت را خورده اند به معنی مثبت بودن تست است.

2- ANA: یعنی بررسی پادتن آنتی بادی یا ضد هسته.  در بیماری لوپوس بنا به دلایل ناشناخته، سیستم ایمنی بدن بر ضد مواد درون هسته های سلول ها آنتی بادی می سازد و این آنتی بادی می تواند با اتصال به آنتی ژن خود واکنشهایی را در بدن ایجاد کرده و اختلالات متعددی را بوجود بیاورد.

3- آنتی DNA : این هم آنتی بادی دیگری است که در بیماران لوپوسی وجود دارد و پادتنی بر ضد اسیدنوکلئیک های هسته یا همان مواد وراثتی هسته است.

4- پروفایل AMA: آنتی بادی های ضد هسته در حقیقت آنتی بادی های مختلفی هستند که بر ضد مواد مختلف داخل هسته مثل خود  DNA  یا RNA یا هیستونها و سانترومرو … ساخته شده اند. در این تست نوع دقیق آنتی بادی شناخته می شود. این تست در آزمایشگاه سروش به دو روش الایزا و ایمنوفلورسانس انجام می گردد که دومی می تواند با بررسی الگوهای واکنش ، اطلاعات گرانقیمتی را در اختیار پزشک بگذارد.

5- LACیا ضد انعقاد لوپوسی: این تست ماده ای را بررسی می کند که با ایجاد اختلال در سیستم انعقاد خون بدن، مانع انعقاد خون شده یا انعقاد را به تاخیر می اندازد.واضح است که وجود این ماده می تواند عوارض متعددی هم داشته باشد.

6- CRP: این تست وجود التهاب را بطور کلی در بدن  نشان می دهد و گاهی برای بررسی شدت بیماری و یا پیشرفت درمان استفاده می شود.

7- بیوپسی کلیه: بیوپسی یعنی نمونه برداری از بافت زنده بدن و بیوپسی کلیه برای بررسی میزان پیشرفت بیماری لوپوس در کلیه بیماران مبتلا انجام می شود. در آزمایشگاه سروش علاوه بر بررسی معمولی بافت کلیه با میکروسکوپ نوری، آزمایشات ایمنوفلورسانس روی بافت انجام می شود که می تواند رسوب مواد مختلف را در نفرون های کلیه به دقت تعیین نماید.

8- HLA: یعنی بررسی آنتی ژن های روی گلبول های سفید

همانطور که گلوبولهای قرمز پروتئین های مخصوص روی جداره خود دارند که با بررسی آنها گروه خونی را تعیین می کنیم (پروتئین A یا B یا هردو یا هیچکدام) روی گلبول های سفید هم آنتی ژن های بسیار بیشتر وجود دارد. همراهی این پروتئینها یا آنتی ژنها با  برخی بیماری ها به خوبی روشن شده است.مثلا در بیماران بهجت( در مقاله های بعدی درباره آن صحبت می کنیم) آنتی ژن خانواد B5 روی گلبول های سفید خون وجود دارد. یا در بیماری التهاب ستون فقرات (اسپونویلیت انکیلوزان) آنتی ژن B27 روی غشاء لنفوسیتها موجود است. بنابراین بررسی آنتی ژنهای HLA می تواند در شناسایی برخی بیماریها کمک نماید. آزمایش سرولوژیک HLA در آزمایشگاه سروش هر روز انجام می گردد.