هرگاه گردونه زمان به خرداد می رسد…

هرگاه گردونه زمان به خرداد می رسد،اضطرابی مبهم در عمق جانم می روید.
سابقه تاریخ معاصر به یادم می آورد که خرداد آبستن حادثه هاست.خرداد 42 که گروهی از مومنان با خون خود در خیابان های تهران لاله کاشتند و رحلت امامشان که سال ها بعد در همین خرداد به یارانش پیوست و خرداد آزادی خونین شهر قهرمان بازگشت جگرگوشه در آغوش مادر و حماسه دوم خرداد که اتصال جوانان انقلاب ندیده بود با پدران از جنگ آمده شان و غروب خرداد ، آخرین روزهای این ماه حادثه ، چمران و شریعتی را به یادمان می آورد.بزرگ مردانی که گرچه فراموششان کرده ایم ، اسطوره های اسلام ایرانیند.

اولی در بزرگترین قمار بشری پا بر فرق دنیا گذاشت و زمین های سوخته لبنان را که مین در دل داشتند ، بررایت زربفت آمریکا که پول و شادی و رفاه را در دل می پرورانید، ترجیح داد و جان را به جانان ملحق کرد.

و دومی که معلم انقلابش می نامیدند؛ و اسلام و قران را از طاقچه سنت برداشت و به افسونی حیرت انگیز در دل جوانانی نهاد که خوراک روزشان اندیشه های مارکس و هگل بود و قوت شبشان هیاهوی شادنوشی در دیسکوتک ها و او تنها و بی کس ، پیامبروار ، به رغم زر و زور و تزویر ، بذر انقلاب را کاشت و ابیاری کرد، اما همچون ابوذر که قهرمان زندگیش بود ،نماند تا در چیدن میوه ها طمع ورزد.و به تقدیر گل های کویر ، تنها رویید ،در صعوبت زیست و ناکام رفت.

یادشان گرامی باد.

از کانال سازمان نظام پزشکی مشهد-به قلم دکتر سروش احمدی